ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ จะเห็นว่า การปรนนิบัติดูแลบิดามารดาภายนอก การมอบทรัพย์สมบัติให้ท่านมากมายแค่ไหน แม้แต่การมอบความเป็นใหญ่ให้ท่านเพียงไรก็ตาม ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการตอบแทนท่านอย่างแท้จริง
เพราะเป็นการตอบแทนโดยการให้ทรัพย์สมบัติหรือความสุขต่างๆในทางโลกเท่านั้น
ปุ่มเลือกแต่การตอบแทนที่แท้จริงและเกิดประโยชน์สูงสุดต่อบิดามารดาที่บุตรพึงกระทำ คือ
๑.หากบิดามารดาเป็นผู้ไม่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็จงชักนำท่านให้เกิดความศรัทธา
๒.หากบิดามารดา เป็นผู้ไม่มีศีล ก็จงชักนำท่านให้ตั้งมั่นอยู่ในศีล
๓.หากบิดามารดาเป็นผู้ตระหนี่ถี่เหนียว ก็จงชักนำท่านให้บริจาคทานหรือการสละทรัพย์ต่างๆ
๔.หากบิดามารดาเป็นผู้ขาดปัญญา ก็จงชักนำท่านให้ทำสมาธิภาวนา เพื่อให้ท่านเกิดปัญญา
การตอบแทนบิดามารดาด้วยการชักนำให้ท่านถึงพร้อมด้วยศรัทธา ด้วยศีล ด้วยจาคะ ด้วยปัญญานั้น จะเป็นเหตุให้บิดามารดามีโอกาสบรรลุธรรมได้ในภายภาคหน้า การกระทำใน ๔ อย่างนี้ จึงถือได้ว่าเป็นการตอบแทนบิดามารดาอย่างแท้จริงและเกิดประโยชน์สูงสุดต่อตัวของท่านเอง
แต่อย่างไรก็ดี การปฏิบัติดูแลบิดามารดาในภายนอก เช่น การดูแลท่าน การช่วยแบ่งเบาภาระต่างๆ เป็นต้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรกระทำอยู่แล้วในฐานะของบุตร แต่จะให้ดีที่สุด ก็ควรพึงกระทำใน ๔ อย่างควบคู่ไปด้วย คือ การชักนำท่านให้เข้าถึงศรัทธา ศีล จาคะ และปัญญา เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณอย่างสูงสุด
อ้างอิงข้อมูลจาก : พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
