“วันเวลาผ่านไปๆ เรากำลังทำอะไรกันอยู่”
พระพุทธเจ้ามีความเมตตาต่อทุกสัตว์ทุกบุคคล แต่การสอนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับความเมตตาเพียงอย่างเดียว ต้องเกี่ยวกับความสามารถของผู้ที่จะรับความรู้ว่า สามารถรับไปได้หรือเปล่า ถ้ารับไม่ได้ก็เสียเวลาเปล่าๆ เหมือนเทน้ำใส่หลังสุนัขนี้ อย่าไปเทให้มันเสียเวลา เทไปกี่ขันมันก็สลัดทิ้งหมด ไม่เกิดประโยชน์อะไร สู้เทน้ำใส่ขันของคนที่เขามีภาชนะมารองรับดีกว่า คนที่ขาดน้ำที่ต้องเดิน ๒-๓ กิโลเพื่อไปแบกน้ำนี้ แม้แต่น้ำ ๒ หยดเขาก็ยินดีที่จะรับ แต่ถ้าเป็นสุนัขก็อย่าไปเทให้มันเสียเวลา
ถ้าเป็นคนที่ไม่สนใจคำสั่งคำสอนของนักปราชญ์อย่างพระพุทธเจ้าก็อย่าไปเสียเวลาสอน พระพุทธเจ้าเลยไม่สอนบัวเหล่าที่ ๔ พวกนี้ก็จะไม่มีวันพัฒนาเจริญเติบโตขึ้นมาเป็นบัวเหนือน้ำได้ เพราะว่าจะกลายเป็นอาหารของปูของปลาไปเอง
นี่คือเรื่องของกาลเวลาที่มันผ่านไปในแต่ละวัน เราควรจะถามตัวเราว่าตอนนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ เรากำลังสร้างภพสร้างชาติหรือเรากำลังตัดภพตัดชาติ ตัดการเวียนว่ายตายเกิด เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อเราดูการกระทำของเรา ถ้าเรายังแสวงหาลาภยศสรรเสริญ ยังแสวงหาความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกายอยู่ ก็แสดงว่าเรายังฮุบเหยื่อที่มีเบ็ดติดอยู่ ปลายเบ็ดมีเหยื่อติดอยู่ เราก็จะถูกตะขอเบ็ดเกี่ยวให้ติดอยู่กับการเวียนว่ายตายเกิด แต่ถ้าเราไปหาศีลหาสมาธิหาปัญญา อันนั้นแหละเป็นการตัดภพตัดชาติ ตัดการเวียนว่ายตายเกิด
ดังนั้น เราควรถามตัวเราเองอยู่เรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ลืมว่า วันเวลาผ่านไปเรากำลังทำอะไรอยู่ เรากำลังหาลาภยศสรรเสริญ หารูปเสียงกลิ่นรสโผฏฐัพพะ หรือเรากำลังหาศีลสมาธิปัญญากัน เพื่อเราจะได้ไม่หลงทางนั้นเอง ถ้าไม่ไปถามตัวเอง เดี๋ยวเผลอไปเที่ยวกับเพื่อนโดยไม่รู้สึกตัว แต่ถ้าถามบ่อยๆ ถามอยู่เรื่อยๆ เวลาเพื่อนมาชวนไปเที่ยวก็บอก อ๊ะ ไปไม่ได้เสียแล้ว ไม่ใช่ทางของฉัน ถ้าใครมาชวนไปวัด อ๊ะไปได้ ใครมาชวนไปปฏิบัติไปอยู่วัด ไปปฏิบัติศีลสมาธิ ปัญญา อ้าวนี่เป็นทางของฉัน ไปได้ ถ้าไม่คอยถามคอยเตือนใจอยู่เรื่อยๆ มันอาจจะลืมได้
จึงควรพยายามพิจารณาอยู่เรื่อยๆ เตือนใจอยู่เรื่อยๆ เพราะวันเวลามันจะน้อยลงไปอยู่เรื่อยๆ ถ้าไม่รีบตักตวงเวลา ไม่ตักตวงประโยชน์ที่เราควรจะได้ในขณะที่เรามีเวลา เดี๋ยวต่อไปเวลามันหมดเราจะเสียใจในภายหลัง ก็ขอให้ท่านจงเอาเรื่องของเวลานี้ไปพินิจพิจารณา และทำในสิ่งที่ท่านควรจะกระทำต่อไปเถิด แล้วความสุขความเจริญ การสิ้นสุดของความทุกข์ของการเวียนว่ายตายเกิดจะเป็นผลที่จะตามมาต่อไปอย่างแน่นอน
ธรรมะบนเขา
วันที่ ๑๖ เมษายน พ.ศ.๒๕๖๒
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
