พ่อท่านแสง เดิมชื่อ แสง บุญช่วย เกิดวันเสาร์ เดือนแปด ปีระกา พ.ศ.2452 บิดาชื่อ แดง หรือ เส่ง บุญช่วย มารดาชื่อ เอียด บุญช่วย อาชีพทำสวน เป็นบุตรคนที่สอง มีพี่น้องทั้งหมดสามคน คนแรกเสียชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์ คนที่สองหลวง พ่อแสง ธมฺมสโร คนที่สาม นางกิ้มส้อง ถือกำเนิดที่บ้านในเตา หมู่ที่ 4 ตำบลท่างิ้ว อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง
ต่อมาภายหลังก็ได้แบ่งเขตไปติดกับ อ.ชะอวด จ.นครศรีธรรมราช เมื่ออายุได้ 11 ขวบ หลวงพ่อแสงท่าน ก็ได้บรรพชาเป็น สามเณร ณ.วัดบางทองคำ อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช โดยมี หลวงปู่ทองดำ(ศุข) สุวัณโณ เป็น พระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ทองดำเป็นพระที่มีวิชาขลังมาก…สามารถล่องหนหายตัวได้เป็นที่เลื่องลือ
หลังจากบวช ท่านก็ได้ถือ ธุดงค์วัตรตาม องค์อาจารย์ของท่านตลอดมา โดยได้เดินธุดงค์ร่วมกับหลวงปู่เขียว อินทสุวัณโณ วัดหรงบน และได้เดินธุดงค์มาขอศึกษาวิชาอาคม และสมถกรรมฐาน และขอคัดลอกตำรา จากพระครูอรรถธรรมรส หลวงปู่ซัง วัดวัวหลุง ผู้เป็นเจ้าของเหรียญอันดับ1 แห่งแดนทักษิณ.. เมื่อหลวงปู่แสงอายุครบบวชก็ได้อุปสมบท ณ. วัดวัวหลุง โดยมีหลวงปู่ซัง เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่ทองดำเป็นพระ กรรมวาจา แต่อนิจจา หลวงปู่ซัง และหวงปู่ทองดำองค์อาจารย์ของพ่อท่านแสงได้พากันละสังขาร ใน พศ.2479 เป็นเวลาไล่เลี่ยกัน
ในตอนนั้นพ่อท่านแสงเศร้าโศกเสียใจเป็นอันมากด้วยเหตุที่ขาดที่พึ่งและยังปลงไม่ตก จึงได้เดินธุดงค์ตามป่าเขาลำเนาไพร และได้ป่วยเรื้อรังจนชีวิตแทบดับสูญ จนพ่อแม่พี่น้อง ต้องขอร้องให้ท่านสึกเพื่อรักษาตัว ตอนที่อยู่ในฆราวาสวิสัย พ่อท่านแสง ก็ยังไม่ทิ้งวิชาคาถาอาคมสมุนไพรใบยาใช้สรรพวิชาเป็นที่พึ่งให้ชาวบ้านแถบนั้นตลอดมา มีครั้งหนึ่งพวกโจรป่า คิดที่จะปล้นบ้านของท่าน ขณะที่ได้เข้าล้อมบ้านของท่านนั้น ก็ได้บังเกิดน้ำป่าไหลมาจากทุกทิศทางมาท่วมหมู่โจรทั้ง 11 คน นั้น ต่างก็ร้องขอชีวิตจากท่าน และสัญญาว่าจะเลิกเป็นโจรนำป่าอันเชี่ยวกรากที่ท่วมท้น ก็หายวับไปกับตา
ต่อมาเมื่อท่านอายุได้ 59 ปี ท่านก็เบื่อ ฆราวาสวิสัย จึงได้เข้าอุปสมบทอีกครั้งหนึ่ง และได้ร่วมธุดงค์กับหลวงปู่เอียด ธัมมปาโล วัดหนองช้างแล่น อ.ห้วยยอด จ.ตรัง ซึ่งเป็นพระสงฆ์ อันเลิศด้วยอิทธิฤทธิ์ อันเอนกอนันต์ และองค์พ่อท่านแสง ยังได้มาศึกษาสรรพวิชาและไสยเวทย์วิทยาคม จากสำนักเขาอ้อ จากพระครูสังฆวิจารณ์ฉัตรทันต์บรรพต ปรมาจารย์ทองเฒ่า ผู้จำเริญยิ่งด้วยอภิญญา และเจ้าอธิการเรือง วัดป่าพยอม ผู้จำเริญยิ่งด้วยอภิญญา หลวงปู่หวาน วัดบ้านนา หลวงปู่ตาบอด ผู้ทีตาทิพย์ผู้จำเริญยิ่งด้วยอภิญญา องค์พระบริสุทธิ์ศีลาจารย์(วัน มะนะโส)ณ.วัดประสิทธิชัย จ.ตรัง ต่อมา ท่านก็ยังได้เดินทางไปศึกษาทดลอง ไสยเวทย์วิทยา ต่างๆ ที่วัดเขาอ้อ กับหลวงปู่เล็ก ปุญญโก พระอรหันต์แห่งวัดประดู่เรียงและพระอาจารย์ปาล ปาลธัมโม
หลังจากที่ได้ดำรงค์ขันธ์ร่มโพธิ์ร่มไทร ของชาวพุทธในแถบเมืองตรัง นครศรีธรรมราช กระบี่ ภู เก็ต และสงขลา ตลอดจนชาวใต้ชาวไทยใกล้ไกล ตลอดจน มาเลย์ สิงค์โปต้องยังเดินทางมาพึ่งร่มโพธิ์ แห่งองค์พ่อท่านแสง กันอยู่เสมอๆ ต่อมาภายหลังพ่อท่านได้มาอยู่ที่วัดวังหอมพุทธาราม ต.วังอ่าง อ.ชะอวด จ.นครศรีธรรมราช และในปี 2536 นั้นเอง พ่อท่านแสงก็ได้อาพาธเนื่องจากโรคชรา และเนื่องจากต้องเหน็ดเหนื่อยจากการรับแขกจากทุกทิศานุทิศ สังขารที่ร่วงโรยอยู่แล้วก็ ถึงกาลดับชันธ์ลง ในปี พศ.2538 นำความโศกเศร้าอันยิ่งใหญ่ แก่ ลูกหลานและศานุศิษย์โดยทั่วกัน
เดินตากฝนไม่เปียก ชาวบ้าน แถวๆ บ้านในเตา อ.ห้วยยอด รู้กันดีว่าเมื่อฝนตกลงมาในขณะเวลาพ่อท่านแสงเดินบิณฑบาต แม้ฝนตกตกหนักหนาสักแค่ไหนพ่อท่านก็ไม่เคยเปียกฝน แม้เพียงหยด ทั้งๆ ที่ไม่ได้กางร่มหรือหยุดหลบฝน ณ.สถานที่ใดเลย ชาวบ้านแถวนั้นต่างก็เห็นกันตลอดมา จนเป็นเรื่องธรรมดา
ปัจจุบันนี้ เมื่อชาวบ้านจะจัดงานบุญครั้งใด และต้องการไม่ให้ฝนตกในงาน ก็จะมาบนบานกับองค์พ่อท่านแสงที่วัด และแก้บนด้วยการจุดปะทัด ก็จะได้สมใจหมาย คือ ฝนจะไม่ตกในงานเลย จะตกเฉพาะภายนอกบริเวณที่จัดงานเท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้เป็นที่ประจักษ์ และเล่าขานกันมา จนถึงทุกวันนี้สรีระสังขารหลวงพ่อแสงที่ไม่เน่าเปื่อย
ที่มา – เรื่องเล่าขานตำนานพระเกจิฆราวาส | พ่อท่านบ้านเรา
