ปูเปี้ยว หรืออีกชื่อหนึ่ง ปูแสม ชอบอาศัยตามป่าชายคลอง ป่าชายเลน น้ำกร่อย ปูตัวหนึ่งมีชีวิตอยู่ได้ประมาณ 2 ปี
ปูเปี้ยว มี 2 ชนิดคือ เปี้ยวดำ ก้ามจะมีสีแดงอมม่วง และ ปูเปี้ยวก้ามขาว หรือ เปี้ยวแก้ว ก้ามมีสีขาว ลำตัวมีขนาดใหญ่กว่าเปี้ยวดำ
ที่อยู่ของปูเปี้ยว ปูเปี้ยวชอบอยู่ในพื้นที่ลุ่ม อุดมด้วยต้นไม้ล้มลุกใกล้แหล่งน้ำ ไม่อยู่พื้นที่แห้งๆ ชอบอยู่ที่ร่มแฉะๆ แต่น้ำท่วมไม่ถึง และใกล้ลำคลองน้ำกร่อยที่ไม่พลุกพล่าน
การสังเกตว่ารูไหนมีปูอยู่หรือไม่ให้ดูที่รอบๆ รู ถ้ามีขุยดินสดๆ แสดงว่ามีปูอยู่ การสังเกตอีกอย่างคือสังเกตที่รอยเท้าของปูที่เป็นรูปรอยรีตื้นๆ ถ้ารูนั้นมีปูอยู่จะมีรอยเท้าปูอยู่เกลื่อนปากรูเต็มไปหมด
ช่วงที่จับปูเปี้ยวได้เยอะที่สุดคือช่วงฤดูร้อน ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ มีนาคม และเมษายน ชาวบ้าน ใช้เวลาในช่วงค่ำออกจับปูเปี้ยวบริเวณชายเลนป่าโกงกาง โดยนำไฟฉาย สวมถุงมือป้องกันปูหนีบ พร้อมถังสูงสำหรับใส่ปูเปี้ยวด้วย เมื่อได้ปูมาแล้ว ชาวบ้าน จะนำไปดองเค็ม
เริ่มจากนำปูมาล้างทำความสะอาดก่อนดองน้ำเกลือ ปูเปี้ยว 3 กิโลกรมใส่เกลือลงไป 1 กิโลกรัม ตามด้วยน้ำเปล่าสะอาด ดองไว้ประมาณ 2 คืน หากมากกว่า 2 คืน ปูจะเค็มมากเกินไป และสิ่งที่ลืมไม่ได้คือ ห้ามเอาปูเปี้ยวที่ตายมาทำเป็นปูดองเค็มโดยเด็ดขาดเพราะจะทำให้เหม็น รสชาติไม่อร่อย สีไม่สวย
เรียบเรียง | ขอบคุณเจ้าของภาพ/ข้อมูล
