พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ทรงประทับบัลลังก์ตัดสินคดีด้วยพระองค์เองเป็นครั้งแรกใน วันที่ ๒๖ ม.ค. ๒๔๙๕ คดีแรกที่พระองค์ทรงตัดสินคือ “คดีลักโม่”
ในห้องพิจารณาคดีที่ ๑๒ ของศาลอาญา โดยมีนายเล็ก จุณนานนท์ เป็นโจทก์ นายแสวง แดงคล้ายเป็นจำเลยในข้อหาว่า”เมื่อวันที่ ๙ ม.ค. กับ วันที่ ๑๐ ม.ค.จำเลยได้ลักโม่หินของนายกาญจน์ ตันวิเศษ ราคา ๘๐ บาท เหตุเกิดที่คลองต้นไทร” ศาลได้อ่านคำฟ้องให้จำเลยฟัง จำเลยก็รับสารภาพตลอดทุกข้อกล่าวหา ศาลตัดสินจำคุก ๖ เดือน แต่จำเลยรับสารภาพจึงลดเหลือ ๓ เดือน ประกอบกับการที่เป็นคดีแรกของจำเลยจึงรอลงอาญา ๒ ปีแล้วให้คืนโม่หินแก่เจ้าของ
นายแสวงดีใจเป็นล้นพ้นที่ได้เห็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยุ่หัวประทับบัลลังก์ตัดสินคดีของตน ซ้ำยังได้รับการทรงพระกรุณาให้รอลงอาญา จึงยกมือขึ้นท่วมหัวและสาบานว่า จะเป็นคนดีไม่ลักขโมยของใครอีกต่อไป
